فهرست روشن‌ترین ستارگان

این فهرستی است از روشن‌ترین ستارگان آسمان شب به ترتیب از پرنورترین به کم‌نورترین است. این فهرست تا قدر ظاهری ۲ ادامه دارد. قدر ظاهری همه ی ستارگان به درخشندگی و دوری آنها از ما وابسته است. برای نمونه ستارهٔ سهیل در اصل بسیار روشن‌تر از ستارهٔ شباهنگ است ولی بخاطر این‌که سهیل در سنجش با شباهنگ از ما خیلی دورتر است قدر ظاهری‌شان (یعنی نورانی بودنشان) کمابیش یکسان و برابر است.

برای فهرستی از کلیه ستارگان شناخته‌شده در گذشته به فهرست نام‌های سنتی ستارگان بازگردید.

^*درخشندگی بسیاری از ستارگان متغیر است. اندازه ی گفته شده یک اندازه میانگین است.

به یاد داشته باشید که درخشندگی سیاره‌های تیر، ناهید، بهرام، مشتری و کیوان نیز در گستره ی همین جدول قرار دارند.

اگر همه ستارگان را در ۱۰ پارسکی (هر پارسک برابر است با ۳۰٫۱ میلیون میلیون کیلومتر) بچینیم درخشندگی ستارگان به این ترتیب خواهد بود:

• ۱- سهیل (درخشندگی آن ۱۹۰۰ برابر خورشید است.)
• ۲- بزبان (یک غول سرخ است.)
• ۳- کرکس نشسته
• ۴- شباهنگ (یک جفت کوتوله سفید به نام توله دارد.)
• ۵- رجل قنطورس

نام‌های دیگر

برخی از ستاره‌ها نام‌های گوناگونی در زبان پارسی دارند. گروهی از این نام‌ها از زبان پارسی میانه به ما رسیده‌اند مانند ونند، اپوش، تیر، تیشتر، سدویس، میخگاه، اسپور، بشن، یوغ، درفشه (درفشگ)، پسی، پها، پرک، اگست، پارند، مزده‌داد.

• شباهنگ: شِعرای یمانی، کاروان‌کُش، وَراهَنگ، شب‌کش، تیر، تیشتر.
• سهیل: پَرَک، اگست
• بزبان: عَیّوق، پارَند، مَزده‌داد
• نگهبان شمال: سِماک رامح، حارس شمال، حارس‌السماء.
• کرکس نشسته: نسر واقع، وَنَند.
• کرکس پرنده: نسر طائر، یوغ (در پارسی میانه)
• بزبان: نگهبان، عیوق.
• پای شکارچی: رجل‌الجبار، رجل‌الجوزا
• شانه گاوران: منکب الجوزا
• قلب عقرب: سَدویس، اپوش، دل
• رأس پیکر پسین: رأس التوأم الموخّر
• رأس پیکر پیشین: رأس التوأم المقدم.
• جمع رأس پیکر پسین و رأس پیکر پیشین را در پارسی میانه رَخوَت می‌نامیدند.
• ابط الجوزا: یدالجوزا، بَشن
• شوله: دِرَفشه (درفشگ)
• سماک اعزل: اسپور
• دبران: پسی (پَسیگ)، پَها، چشم گاو
• هقعة‍الجوزا: بُزیسر
• شرطین: پَدیسپَر
• ستاره قطبی: جدی، میخگاه
• قائد: قائد بنات النعش، راهنمای هفت‌اورنگ
• شانه ارابه‌ران: (منکب ذی‌العنان)
• ناطح: رأس حَمَل
• دنب: ردف