ستارگان چرخه زندگانی نسبتا مشخصی دارند, غبارهای کیهانی که در فضاهای چگال میان ستاره ای قرار دارند محل تولد ستارگانند, این غبارها محل مناسبی برای کلونی شدن غبارها و اجزای بازمانده از ستارگان مرده می باشد, پس از این که غبارهای اولیه در قسمتی از سحابی درهم فرو میریزد قطعات چگال تری به نام گویچه های اولیه بوک ساخته می شوند.
اغلب گویچه ها می توانند تا ۵۰ برابر جرم خورشید جرم بگیرند, پس از این مرحله گویچه ها در خود فرو میریزند در این دوره مقدار زیادی اشعه فروسرخ از این اجرام گسیل می شود و با افزایش چگالی گرمای درونی ستاره نیز افزایش می یابد.
اگر دمای این گویچه ها پس از خودفروریزی برای آغاز واکنش های هسته ای مناسب باشد یک پیش ستاره خواهیم داشت که آماده ستاره شدن است اما در صورتیکه جرم توده های ابری برابر پنج صدم تا پنج هزارم خورشید باشد دمای گویچه هایش پس از خودفروریزی برای جوشش هسته ای کافی نخواهد بود و به جای ستاره جرمی به نام کوتوله قهوه ای شل می گیرد.
در دوره بعدی زندگی پیش ستاره شروع به تبدیل هیدروژن به هلیوم و واکنش همجوشی می کند که در این دوره با بادهای ستاره ای مقدار زیادی ذرات را به فضای اطراف پراکنده می کند, این مرحله ستاره, ستاره رشته اصلی نام دارد.
پس از این دوره دوران تحولات ستاره آغاز می شود. این دورانی است که ستاره ها بر اساس جرمشان تغییرات خاص خودشان را دارند.
- ستاره های با جرم حداقل هشت صدم تا حدود یک وچهار دهم جرم خورشید
این ستاره ها قابلیت تبدیل به یک غول سرخ را دارند و بعد از مدتی حجم لایه های پف کرده زیاد شده ،از ستاره فرار کرده وخود عامل بازتابش نور ستاره می شوند, چیزی که در این مرحله بوجود آمده سحابی سیاره ای نام دارد و جرم باقیمانده که در مرکز می ماند در صورتیکه جرمش کمتر از یک وچهار دهم جرم خورشید باشد با افزایش فشار درون هسته به کوتوله سفید تبدیل خواهد شد. کوتوله های سفید، سرانجام، پس از گذشت زمانی طولانی به “کوتوله های سیاه” بدل می شوند که اجرام بی فروغی در آسمان هستند!
-ستارگان سنگین با جرم بیش از یک وچهار دهم جرم خورشید
این غول های عظیم گازی تا مدتی پس از تمام شدن سوخت به حیاط ادامه داده و اجرام سنگین تر را در اثر سوزاندن علیوم تشکیل دهند. همجوشی آنقدر ادامه می یابد تا زمانی که هسته ی آهنیشان بسیار بزرگ شود سپس ناگهان هسته در خود فرو می ریزد و ابرنواختر شکل می گیرد. پس از این انفجار عظیم چیزی که باقی می ماند ستاره ای نوترونی است.
- ستارگان بسیار سنگین.بیشتز از ۴۰ برابر جرم خورشید
این اجرام سنگین پس از همجوشی آنقدر در هسته خود فرو میریزند و چگال می شوند تا به سیاه چاله بدل شوند.
پرورش گیاه در مریخ 